โดย ธีรยุทธ์ วรดิษฐวงค์
ถึงผู้อ่านที่เคารพ ผมนาย ธีรยุทธ์ วรดิษฐวงค์ อยู่บ้านเลขที่ 29 หมู่ 8 บ้านหนองหัวช้าง ต.โคกสำราญ อ. บ้านแฮด จ. ขอนแก่น ผมจะเล่าเรื่องราวชีวิตใกล้ตัวผมและเป็นเรื่องจริงที่ผมประสบด้วยตนเองในชีวิตการทำงานที่สิงคโปร์ เดิมผมเคยมาทำงานที่สิงคโปร์มาแล้ว 2 บริษัท ผมเข้าออกประเทศนี้ 2 รอบแล้ว ทุกวันนี้เป็นการเข้ามาทำงานเป็นครั้งที่สาม ผมทำงานกับบริษัท Yong Nom Engineering ผมเข้ามาเริ่มทำงานในสิงคโปร์ตั้งแต่วันที่ 16 กรกฏาคม 2548 ผมมีเพื่อนร่วมงานหลายคนเพราะบริษัทนี้เป็นบริษัทใหญ่
ที่นี่ผมได้รู้จักกับนายประหยัด พันจันทร์เป็นคนบ้านหนองหญ้าปล้อง ต. หนองไม้กอง อ. บ้านด่านลานหอย จ. สุโขทัย ผมเรียกแกว่า พี่ประหยัดเพราะเขาอายุแก่กว่าผม 12 ปี เราได้ด้วยกันพักที่ Five Star Dormitory หรือที่คนงานไทยเรียกกันติดปากว่า “แค้มป์ทักษิณ” พวกผมทำงานในตำแหน่งช่างเชื่อม ผมและพี่ประหยัดได้พักห้องเดียวกัน เตียงนอนก็ติดกัน เวลาไปทำงานก็ไปทำที่เดียวกันตลอด มีน้อยครั้งมากที่เราสองคนต้องแยกกันทั้งที่พักและที่ทำงาน ผมกับพี่ประหยัดเวลาไปไหนก็จะไปด้วยกันเสมอ เพราะรู้สึกถูกชะตากัน พี่ประหยัดเป็นคนดีมากๆ พี่แกเป็นคนมีนํ้าใจ อัธยาศัยดี และเข้ากับทุกคนได้ดี เพื่อนร่วมงานทุกคนรักพี่ประหยัด พี่แกเป็นคนขยันในการทำงานมาก มีความรับผิดชอบต่อหน้าที่ที่ได้รับมอบหมาย และภูมิใจในงานที่ทำด้วย เวลามีปัญหาอะไรพี่ประหยัดจะพูดให้ผมฟังเสมอ
แต่แล้วเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น กล่าวคือ พี่ประหยัดเสียชีวิตด้วยโรคไหลตายเมื่อวันที่ 8 ตุลาคม 2551 ผมรู้เพียงว่าพี่ประหยัดได้เสียชีวิตเพราะไหลตาย แต่สาเหตุจริงๆ นั้น ผมไม่รู้แน่ว่าเกิดจากอะไร เราทำงานและใช้ชีวิตในต่างแดนด้วยกันมาหลายปีก็มีหลายอย่างที่น่าคิดเหมือนกัน ในส่วนตัวของพี่ประหยัดแกเป็นคนที่ไม่ชอบพูดมาก เรื่องเหล้าเบียร์ก็มีบ้างเป็นบางครั้ง แต่จะสูบบุหรี่เยอะเหมือนกัน เรื่องข้าวปลาอาหารก็กินเป็นปกติ ที่น่าสนใจก็คือ พี่ประหยัดเป็นคนเก็บกด ถ้ามีปัญหาไม่หนักหนาสาหัสจริงๆ แกจะไม่บอกให้ใครรู้ ก่อนหน้าที่แกจะเสียชีวิตไม่นาน พี่ประหยัดบอกว่าแยกทางกับเมียมาหลายปีแล้ว ช่วงที่พี่ประหยัดยังไม่เสียชีวิตนั้น แกก็ไปเที่ยวเหมือนกัน บางครั้งเลิกงานดึกพี่แกก็ออกไปเที่ยว บางครั้งผมก็ไปเที่ยวด้วยกัน ส่วนมากก็จะออกไปกินเหล้ากัน บางครั้งก็ไปค้างคืนกับกิ๊ก เพราะพี่แกมีกิ๊ก 2 คน ทั้งนี้พี่เขาเลิกกับเมียแล้วเลยไม่ต้องรับผิดชอบต่อครอบครัว ลูกๆ ก็โตมีครอบครัวกันหมดแล้ว อีกอย่างน่าจะเกี่ยวข้องกับสุขภาพโยตรงก็คือ พี่ประหยัดชอบกินกาแฟและกระทิงแดงมาก บางวันจะกินทั้งสองอย่างเลย
ในวันที่พี่ประหยัดเสียชีวิตนั้น แกเลิกงานประมาณ 4 ทุ่มกว่า พออาบนํ้าเสร็จ แกก็เข้านอน เวลาที่พี่ประหยัดเสียชีวิตน่าจะประมาณตี 5 กว่าๆ เพราะก่อนหน้านั้นพี่ประหยัดตื่นมาหุงข้าวเตรียมอาหารเช้าไว้แล้ว แกคงจะเข้านอนต่ออีกสักงีบ ที่ข้างตัวพี่ประหยัดมีดัมเบลล์วางอยู่ ผมเห็นพี่ประหยัดเล่นดัมเบลล์อยู่บ่อยๆ สงสัยว่าวันนั้นพี่แกตื่นมาหุงข้าว แล้วก็เอาดัมเบลล์มายกเล่นออกกำลังกายตอนเช้า แล้วก็เข้านอนต่อ เท่าที่สังเกตดู ผมจะเห็นพี่ประหยัดยกดัมเบลล์ที่เตียงนอนของแกเป็นประจำ ก่อนหน้านั้น ผมได้ยินพี่ประหยัดบ่นว่าปวดหัว แกบอกว่าซื้อยามาจากแม่ค้า ไม่รู้ว่าเป็นยายี่ห้ออะไร บางครั้งพี่ประหยัดก็จะบ่นว่านอนไม่หลับและสูบบุหรี่บ่อย ก่อนที่จะเสียชีวิต พี่ประหยัดเพิ่งกลับจากการไปพักผ่อนที่บ้าน และได้ซื้อรถกระบะไว้ที่บ้าน 1 คัน พี่ประหยัดบ่นว่าเป็นห่วงรถเหมือนกัน
ที่กล่าวมานี้ ผมคิดว่าการเสียชีวิตของแรงงานไทย เช่น กรณีของพี่ประหยัด น่าจะมีที่มาจากหลายสาเหตุ การพักผ่อนไม่เพียงพอ เหล้าบุหรี่ก็มีส่วน ห้องพักก็แคบ คนงานเยอะแออัด ส่วนเรื่องงานนั้นไม่น่าจะมีปัญหา เพราะพี่ประหยัดเป็นช่างเชื่อม หรือการทำงานเชื่อมนานๆ อาจมีผลต่อสุขภาพด้วย แต่อันนี้ผมไม่มีความรู้พอที่จะตัดสินได้
ข่าวการเสียชีวิตของพี่ประหยัดทำให้เพื่อนร่วมงานในบริษัทโศกเศร้าเสียใจอย่างมาก พี่ประหยัดเป็นคนงานตัวอย่าง เป็นคนดีมีนํ้าใจ อัธยาศัยไมตรีดี มีความรับผิดชอบต่อหน้าที่การงาน ทางบริษัทได้จัดการส่งศพกลับบ้านด้วยความเรียบร้อย
ผมคงจะมีเรื่องราวมาเล่าสู่กันฟังแต่เพียงเท่านี้ ขอให้เพื่อนแรงงานไทยในสิงคโปร์ทุกคนดูแลสุขภาพอนามัยของตนเองให้แข็งแรง พักผ่อนให้เพียงพอ กินอยู่ให้ถูกหลักสุขอนามัย สะอาดและเพียงพอต่อความต้องการของร่างกาย อย่าลืมว่าเราทำงานใช้แรงอย่างหนัก อาหารการกินเป็นเรื่องสำคัญ และอย่าลืมเก็บเงินเก็บทองจากน้ำพักน้ำแรงของตัวเองด้วย ชีวิตของคนงานเต็มไปด้วยความเสี่ยงและอันตรายรอบด้าน ระวังรักษาตัวเองให้ดีนะครับ ผมหวังว่า คงจะไม่มีใครโชคร้ายเหมือนกับพี่ประหยัด...คนงานตัวอย่างของเรา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น