เรื่องจริงที่สิงคโปร์

โดย วิเชียร สังวิระ

กระผมยอดชายนายวิเชียร ผมเดินทางมาเหยียบแผ่นดินสิงคโปร์อย่างเป็นทางการเมื่อปี 2542 ก่อนหน้านั้นเคยทำงานชั่วคราวที่ Papua New Guinea ครั้งแรกที่กระผมมีโอกาสมาขุดทองที่นี่ ก่อนหน้าที่ผมจะมาทำงานที่นี้สิงคโปร์ เคยได้ยินชื่อเสียงของประเทศนี้ว่า สะอาดและกฎหมายศักดิ์สิทธิ์เที่ยงตรง ไม่ค่อยจะมีช่องโหว่มากมายเหมือนพี่ไทย สิ่งแรกต้องขอชื่นชมทั้งผู้นำประเทศและประชาชนของสิงคโปร์ที่มีมนุษยสัมพันธ์ดี เป็นมิตรมาก

กว่าศัตรู สมกับเป็นประเทศเพื่อนบ้านของไทย สิ่งที่สองก็ขอชื่นชมกฎหมาย สิ่งที่สามก็คือ การเมือง ดังที่พวกเราจะเคยได้ยินบ่อยครั้งว่า "Singapore’s politics is clean” อันดับถัดมาก็คือ การศึกษาและเศรษฐกิจ รัฐบาลสิงคโปร์ให้ความสำคัญกับการศึกษาและการพัฒนาเศรษฐกิจมาก

ชีวิตการทำงานที่สิงคโปร์บางครั้งก็เหงา บางครั้งก็เศร้า (เพราะเงินไม่ออกหรือออกช้า) คละเคล้ากันไป จากปี 2542 ถึงปี 2552 ชีวิตของผมโลดแล่นอยู่ในสิงคโปร์นานร่วม 10 ปีแล้ว ผมเทียวเข้าออกต่อสัญญาใหม่เป็น 5-6 รอบแล้ว เฉลี่ยบางรอบก็ 2 ปี บางรอบก็ 1 ปี บางที่ก็แค่ 8 เดือน ผมมาครั้งแรกทำงานที่บริษัทรับเหมาทำแฟลตแถว Yew Tee ทำงานอยู่ 2 ปี ปีที่สองกระผมหนีแท็ค สาเหุตที่หนีก็คือ เงินออกช้า มีปัญหามาก นายจ้างไม่รับผิดชอบ พอรับงานมานายจ้างไปรับเงินกับผู้รับเหมารายใหญ่ (Main Contractor) แล้วก็เอาไปทุ่มเทกับให้กับเมียน้อย รวมทั้งเล่นม้า แล้วมันจะไปเหลืออะไรละ เงินเดือนลูกน้องก็บ่ายเบี่ยงว่า วันนั้นจะให้ วันนี้จะให้ แล้วจะให้กระผมอยู่ครบได้ไง ปีที่สองกระผมจำใจต้องหนีแท็ค ส่วนหนึ่งก็เพื่อจะประชดชีวิต ผมอยากบอกว่าชีวิตของการ “หนีแท็ค” (หมายถึง การหนีสัญญาจ้างไปหางานทำเอง เป็นแรงงานผิดกฎหมาย--บรรณาธิการ) ลำบากสุดๆ บางครั้งไม่มีข้าวจะกิน ต้องดื่มแต่กาแฟชงเปล่าๆไม่มีนํ้าตาล ขอร้องเพื่อนแรงงานอย่า “หนีแท็ค” เลยมันลำบากมากๆ

กระผมมาขายแรงงานที่สิงคโปร์ครั้งที่ 4 กับบริษัทดรากัส ผมได้มีโอกาสเรียนภาษาอังกฤษกับอาจารย์ พัฒนา อาจารย์เป็นกันเองและสมกับเป็นอาจารย์ของแรงงานไทยมาก อาจารย์เคยไปเรียนที่ USA และผ่านการเรียนการสอนหนังสือมาหลายประเทศ จนได้รับการรับรองจากสถานทูตและสำนักงานแรงงานไทยให้มาสอนที่โกลเด้นไมล์ ต่อมากระผมได้มีโอกาสเข้ารับการอบรมเป็นอาสาสมัครแรงงานไทย (อสร.รุ่น 2) ล่าสุดวันที่ 12 มิถุนายน 2552 ทางสถานทูตและแรงงานไทยได้เลี้ยงขอบคุณพี่น้องสมาชิกชาว อสร. และ มสธ. ที่ช่วยงานราชการและงานวันแรงงาน ช่วงที่ผมได้ไปอบรมอาสาสมัครนั้น วิทยากรของสถานทูตฯ ได้อธิบายให้ทราบถึงความเป็นมาของสถานทูตไทย และความสัมพันธ์ของไทยและสิงคโปร์ ผมจำความตอนหนึ่งได้ว่า ในสมัยที่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวฯ รัชกาลที่ 5 ท่านเสด็จมาเยือนสิงคโปร์ พระองค์ท่านทรงมอบงาช้างและรูปหล่อช้างให้ทางการสิงคโปร์ไว้เป็นที่ระลึก ตอนนั้นสิงคโปร์ยังอยู่ภายใต้การปกครองของอังกฤษ วันนี้คนรุ่นเรายังได้มีโอกาสเห็นรูปหล่อช้างที่ในหลวงรัชกาลที่ 5 ทรงพระราชทานให้กับสิงคโปร์ไว้เป็นที่ระลึกตอนที่พระองค์เสด็จประพาสเมื่อร้อยกว่าปีที่ผ่านมา นอกจากนี้ พระองค์ท่านยังได้บริจาคเงินส่วนหนึ่งช่วยสร้างโรงพยาบาลตันต็อคเส็ง (Tan Tock Seng) ด้วย

อนึ่ง ในชีวิตการทำงานของผมที่สิงคโปร์ร่วม 10 ปี ผมได้รับรางวัลป้องกันอุบัติภัยในที่ทำงานดีเด่น หรือที่เรียกว่า “Safety Award” จากทางการของสิงคโปร์ รวมทั้งหมด 3 ครั้ง ครั้งล่าสุด ผมไปรับรางวัลเมื่อวันที่ 10 กรกฎาคม 2552 ที่ผ่านมานี้เอง นับเป็นความภาคภูมิใจเป็นอย่างมากที่ผมได้รับความไว้วางใจจากคณะกรรมการ พิจารณารางวัลป้องกันอุบัติภัยในที่ทำงาน ตอนที่ผมได้รับรางวัลครั้งที่ 1 ผมได้รับใบประกาศพร้อมกับบัตรโทรศัพท์ 2 ใบราคา 20 เหรียญ ครั้งที่ 2 ได้รับใบประกาศพร้อมคูปองซื้อของจากห้าง Robinson มูลค่า 50 เหรียญ ครั้งที่ 3 ได้รับคูปองจาก NTUC มูลค่า 20 เหรียญ ในอนาคตอันใกล้นี้ผมคิดว่าจะสมัครสอบตำแหน่ง Safety Supervisor เพราะผมชอบงานเกี่ยวกับ Safety โดยเฉพาะ House Keepings เมื่อครั้งที่ผมสอบตำแหน่ง Lift Supervisor บทที่หนึ่งของการเรียนคือ Work Place Safety and Health ซึ่งเกี่ยวข้องโดยตรงกับการทำจัดระเบียบบริเวณที่ทำงานโดยรอบให้สะอาด เป็นหนทางหนึ่งที่จะช่วยลดและป้องกันอุบัติเหตุจากการทำงานได้

หากเพื่อนแรงงานท่านใดมีปัญหาเรื่องภาษาอังกฤษหรืองานที่เกี่ยวกับ Safety เชิญโทรมาคุยและแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกับผมได้ ยินดีให้คำปรึกษาเท่าที่จะให้คำปรึกษาได้ หากผมไม่ทราบ ผมจะพยายามไปถามผู้รู้ และหาข้อมูลมาตอบให้เพื่อนแรงงานได้ทราบครับ

สุดท้ายนี้ โดยส่วนตัวแล้ว ผมคิดว่าสิงคโปร์มีบุญคุณกับผมมากๆ ครับ